Milenyumda Turizm işletmeciliği okumuş, etkinlik, kongre, fuarcılık ve İstanbul’un döneminde en popüler show merkezinde yöneticilik yapmış yetinmemiş üzerine işletme ve mutfak ve dijital pazarlama eğitimleri almış fırsat buldukça çoğunuz gibi seyahat etmeyi seven bir girişimciyim.
Gelin görün ki 2002 de başlayan çalışma hayatımda 2008 de önce Tanrılar Okulu kitabını okumamla ardından Hoponopono biliçaltı eğitimleri ile tanışmam ve sonrasında devam eden sayısız kitap ve araştırma ile içimde bir değişimin de startını vermiş oldum.
2009 da şuan ki eşimle çıkmaya başladık 🙂 Çıkmak yazdım özellikle çünkü eskiden ilişkiler daha netti bu söz biraz basma kalıp gelebilir size ama benim hala hoşuma gidiyor direktliği.
benimle çıkar mısın?
evet çıkarım / hayır olmaz … bakın ne kadar net . Kafa karışıklığı yok şimdi her şey havada uzay boşluğunda çözülmeyi bekleyen bir kara delik gibi muamma.
Neyse elbette bundan söz etmesem olmaz çünkü hiç bir başarı veya değişim tek bir taşa bağlı değil inanmak ve çalışmak elbette en önemlisi ama duygusal tatmin ve güven hissetiğiniz dönemlerde cesaretiniz ve motivasyonunuz artıyor hayatınıza pozitif etkisi yatsınamaz. Sizi destekleyen ve yüreklendiren bir aileye, kardeşe ve eşe sahipseniz zaten yolun yarısını aldınız demektir.
Turizm okumuş ve farklı mutfaklara ve kültürelere merakı olan, keşfetmeyi seven biri olarak henüz 28 yaşında bir İspanyol Restoranı açmamın iyi bir fikir olacağına inandım.
Evet gerçekten inandım hem de öyle inandım ki günlerce rüyamda hayalimdeki restoranımda insanların dolup taştığı, yüzlerinde harika gülümsemeler ile yemeklerini yediği, içkilerini içerken sosyalleştiği, tanıştıkları , dans ettikleri buluşma anlarını gördüm. Nasıl keyif aldıklarını birebir hissettim.
Bunu araştırmak için Madrid’e sevdiğim bir arkadaşımın yanına yanına gittim isminide vereceğim Pedro , çünkü o da benim restoranımın isim babası oldu. Menüleri araştırdım, yatırım için hatta yatırımın geri dönüşü için analizler yaptım. İstanbul’da da pek çok şef arkadaşım vardı onlara da danıştım. İlk sorduğum kişi her zaman başarılı ile gurur duyduğum ama muhtemelen o dönem hiç birinizin tanımadığı Arda Türkmen Şef oldu. Ona ”ben bir tapas bar açacağım tam da şuraya (onun o dönemdeki restoranının 50 metre uzağında) diyerek Tünel’deki tarihi dükkanımızı göstererek ”işte burayı restore edeceğim” dedim.
Cevap mı! düşündüğünüzün tam tersine beni destekleyen bir yorum gelmedi hatta ”Burcu parana ve emeğine yazık, tapas olmaz Türkiye’de kaç kişi tapas yer , hele de bu büyüklükte bir mutfaktan o kadar çeşit asla çıkmaz” dedi. Peki dedim ve içkime devam ettim ama elbette ikna olmamıştım, bal gibi de olurdu ben inanıyordum.
Bir kaç kişiye daha danıştım kimisi ismi zor dedi bunu okuyamazlar, kimisi yeri güzel ama gel sen pizzacı yap dedi. Oysa standart bir şey en riskli işti neden bu çabaya girecektim. Nihayet benim heyecanıma ortak olan ve cesaretimi destekleyen iki arkadaşımı bulmuştum onlarda da para yoktu ama olsun biz inanmıştık o tapas bar açılacaktı.
Peki noldu biliyor musunuz? 2010 da bu hayal gerçek oldu. kolay değildi restorasyon ve diğer hazırlıklar bizi maddi olarak zorlamıştı hatta mimar tutamamış dekorasyonu bile biz yapmıştık belki de bu yüzden çok daha samimi ve Hygee bir yer olmuştur kim bilir. Her detayına elimiz değdi, yatırıma geri dönüş için 1 yıl vermiştik ve bu süre için kenara para ayırmaya çalışmıştık oysa kendini 6. ayında çoktan çıkarmıştı.
İlk aylarımızda Hürriyet, Sabah, Posta, Milliiyet derken her hafta sonu bir gazete de veya dergide kendimizi okuyorduk. 3. ayımızda Vouge Türkiye röportaja gelmişti. Sonrası zaten çorap söküğü gibi geldi Time Out Yeme İçme Ödülü, Tv çekimleri vs.
Hatta bunlarla da yetinmeyip şarap işine merak sarmıştım. İçmeyi sevdiğimden değil sadece neden Türkiye’de cava yoktu ben getirsem fena mı olurdu diye kafamda tilkiler gezinirken kardeşimi de ikna edip kendimi bir anda yine Barselona’da buluvermiştim. İspanya’nın en prestijli şarap firmalarından biri ile anlaşmış ve Türkiye Distribütorü olmuştum. Tek başıma tüm Türkiye’ye dağıtımını ve satışını üstlenmiştim ve bu haz gerçekten anlatılamazdı elbette kazandığım paraların gideceği yeni masraf kalemleri doğurmuştum.
Şarap ithal etmek sandığımdan daha zor ve yıpratıcı bir süreç oldu. 2015 yılı sonu başlayan terör ve politik gerilimli dönem ardından 2016 yazında darbe girşimi bir de bu arada anne olmam eklenince gerçekten bir şeyler ters gidiyor gibiydi.
Aslında artık işler kontrolden çıkmıştı Türkiye ve yeme içme ve en önemlisi içki sektörü için hiç de iyi gideceğe de benzemiyordu. Ondan vazgeçmem gerektiğini biliyordum bir değil bir çok sinyal gelmişti ama duygusal beynim ağır basıyordu. Çok değerliydi her köşesinde emek ve alınan bir sürü ödül ve başarı hikayesi vardı artık sıradan bir iş değildi benim için. Bu süreçte iç dünyamda da oldukça enteresan şeyler oluyordu. Doğumdan sonra Baby Blu dedikleri bir doğum sonrası sendromuna girmiştim. Zor kararlar için doğru zamanı bir türlü yakalayamıyor belkide erteliyordum. Bebek ve restoranı bu dönemde birlikte idare etmek çok zordu buna evliliğim de dahil. Üstelik tekrar kurumsalda çalışmaya da başlamıştım ve buna alışmak sandığımdan da zordu. Olmuyordu hepsine yetemiyordum eşim de dükkana harcadığım enerjiden artık şikayetçi oluyordu haklıydı.
Ve kaçınılmaz sonuç 2017 de önce boşandık ardından ben kendim için ertelediğim çok şeyi sorgulamaya başladım. Tam da bu noktadan sonra kendime yüzleşmeyi kabul ettim. 2018 yılı başında geç alınmış bir kararla restoranımı ve tüm şirket lisanslarımı devrettim.
Bununla kalmayıp 1 senelik bir ayrılıktan sonra eşimle tekrar bir araya geldik ve kurumsal hayata da çok daha iyi bir yerden geri döndüm. Bazı zor kararları vermek aslında sandığımızdan kolaydır. Bakın bunu yazarken arşivde verdiğim bir dergi röportajını ve 8 Mart için kadınlara notumu buldum: Cesur Olun!
Ve itiraf ediyorum bu muazzam tecrübe beni ben yaptı ve çok geliştirdi. Çok daha fazla öğrenme ve gelişme isteği ektim içime yapabileceklerimi gördükçe. Çok tesadüfi şekillerde hiç tanımadığım insanlar yıllar sonra bile restoranımdan harika şekilde bahsediyorlar ve inanılmaz gurur ve özlem duyuyorum.
Geçenlerde Madrid’de bir şarküteride duvarda şu yazıyordu. ”La vida tiene sentimeintos” anlamı hayatın duyguları vardır…
Evet vardır ve onun duygularını anlamaya çaba gösterirseniz o da size karşılık verecektir. Hayata bana verdikleri ve bu güzel tecrüneler için diama teşekkür ettim siz de inandığınız şeyleri kafanızda somutlaştırın.
Dreamer’in formülünde olduğu gibi aslında hayat çok basit yeter ki siz inanın ve cesaret edin.
düş + zaman = gerçeklik
Web sayfamda size bunca zaman edindiğim tecrübelerimi, bazen İspanya’dan bazen farklı yerlerden ve şeflerden ilham aldığım tariflerimi, ruhunuza iyi geleceğini düşündüğüm mekan önerilerimi ve İspanya’ya ait gezi rotalarımı paylaşmaya devam edeceğim.
Gracias a todos ,
abuela Alcazar Alkazar ateş şenlikleri Barbadillo barcelona barcelona hipster mekanı barselona barselona bayram turu barselona etkinlikler barselona festival barselona gastronomi Barselona gezilecek yerler barselona hipster barselona turistik yerler barselona yemek bask bölgesi ispanya bayramda ispanya burntcake nedir cadiz carnaval cervantes chamberi cheesecake tarifi Churros Churros tatlısı cordoba endülüs endülüs gezilecek yerler gezgin gezgindiyorki güney ispanya ispanya ispanya gezi ispanya turu ispanya yemekleri ispanya şehirler Madrid Madrid gezilecek yerler malaga sevilla seyahatnotları yemek tarifleri İspanya gezilecek yerler İspanyol Mutfagi
ispanyol mutfağı 